Ve adam ağladı
Çisil çisil damlalar
Damladı
Gözlerinden
Tamı tamına dört
Dört tanecik damla
Sanki için için
Acıdan kıvranırcasına
Bir damla düştü
Düştüğü yer yeşerdi
Aşk oldu o damlanın adı
İkinci damla düştü
Düştüğü yer yakardı
Özlem dendi onun adına
Üçüncüsü düştü
Ama öyle kolay olmadı
Düştüğü yere ölüm
Kasırgalar konardı
Ne yapsın insanoğlu
Onun da adı
Hüzün oldu
Dördüncüsü çoktu
Sanki varlıkta yoktu
Adeta düştüğü yeri yordu
Ağladı yer ana o damla
Karşısında
Kocaman bir feryat kopardı
Durmadı ama
Tufanlar aldı götürdü
Durulmadı daha
Yağan yağmurlar kadar ıslak
Açan güneşin ahı alınmışcasına
Bir zehir gibiydi adeta
Aldı götürdü ruhumu
Zincirlediği kuyulara
İnsan kötü sanardı
O küçük damlayı
Oysa bir nur tanesi kadar
Temiz ve berrakdı
Adını alamazdı keder
Asil bir damlaydı
Namı derbeder
Herkes kötü sandı damlayı
Halbuki o en temizdi
En kötülerin iyisi
İyilerin şahanesiydi
Bir ad bulamadı o damlaya
Kocaman insanlık
Ve yer gök çığırdı
İşte tam da o an
O damlaya
Sevmek oldu adı
Gömüldü yerin altına
Sessizce sindirildi
Şu garip dünyada
