BEHÇET KEMAL ÇAĞLAR
(1908 Erzincan- 24 Ekim 1969 İstanbul)
1908 yılında, babasının memuriyeti dolayısıyla bulundukları Erzincan’ın Tepecik köyünde dünyaya gelmiştir. Türk Edebiyatı’nın en etkili şiir yazarlarından biridir. 1913 yılında Bolu’da İmaret Okuluna başlamıştır. Kendisindeki şiir merakı ilkokul yıllarında başlamıştır. İlkokula 1915 yılında Numune Mektebinde başlamıştır. 1916 yılında babasının tayini çıktığı için birkaç ay kadar Kudüs’te kalmıştır. Kudüs dönüşü babasının memleketi olan Kayseri’ye dönmüş ve ilk, orta eğitimini burada tamamlamıştır.
Hamit Kalyoncu hocam, “Kömürde Açan Çiçek” adlı kitabının 454. sayfasında Behçet Kemal Çağlar’ı şu şekilde anlatır:
Kayseri Sultanisi 10. sınıfında okurken, babasını zoruyla girdiği sınavları başararak 1925 yılında girdiği “Zonguldak Yüksek Maden Mühendisi Mektebinden”, 1928 - 1929 (ikinci) döneminde mezun olan 12 maden mühendisinden biridir. Daha çok içten ve inançla Anadolu ve Atatürk aşığı olarak, Atatürkçülük ve yurtseverlik konulu şiirleriyle tanınır.
Sami Gökmen Abimin kitabından fotoğraf çekerek WhatsApptan gönderdiği “Kimlik Kağıdım” adlı şiirinde Behçet Kemal Çağlar, kendisini ve Zonguldak’a gelişini şöyle anlatır;
 
KİMLİK KAĞIDIM
Yalnayak basardım yaz-kış toprağa;
Odun toplamaya giderdim dağa;
Ata üzengisiz binmekti derdim;
Bazlamaya çaman sürer de yerdim.
Beziryağı idi yanan lambamda;
Yıldız saya saya uyurdum damda;
Yufka pişirmeye firez yolardım;
Yazları üst daldan kiraz yolardım.
Yonca otlatırdım sarı tosuna.
Bayılırdım yanık un kokusuna
Güzün, değirmende nöbet beklerken.
Büyük anam “Yasin”, babam “Türküm ben”
Ezberletirdi,kışın her gece;
Anam başucuma gelir, gizlice;
“Keloğlan” masalı söyler giderdi.
Nutuk söyletmekti hocamın derdi.
Amcamın yanında askerdim, dimdik.
Yazın köylü, kışın şehirli idik.
Mektepte leyliydim, bir uzun kıştı.
Kitaplar okudum aklım karıştı.
Dünya güzelini düşümde gördüm.
Denizi on altı yaşında gördüm.
Maden mektebine zorla giderken,
Sonra Avrupa’yı dolaştım da ben
Çeşit çeşit süsler, keyifler gördüm.
Yine de gözümde tüterdi yurdum;
Gurbette vatanı yaman özledim.
Yine acıkınca çaman özledim.
Yine yıkanmaya aradım dere.
Bildim, çabalamam benim boş yere;
Ben ki hep bu dağın-taşın çocuğu;
Yüzyıl geçse on beş yaşın çocuğu.
 
Behçet Kemal Çağlar
Kültür Bakanlığı Yayını
“KUR’AN-I KERİM’DEN İLHAMLAR” (1995)
 
Behçet Kemal Çağlar okul arkadaşları ve hocalarıyla.(Ekrem Murat Zaman, “Kömürün Çocukları” adlı kitap.)
 


 
Önde; müdür Faik (Üstün), sağında (bastonlu) mühendis Nazım.
Hocaların arkasında ilk sıra: Mazlum, Ruhi Algur, Tevfik Ayyıldız. Nevzat Yerdel, Cafer Zadil, Nihad, Cevat Adıgül, Hakkı Kök
Arkadakiler, sırasıyla; Zülkerim Altay, Naim Kromer, Yusuf Gürata, Nuri, İhsan Ayla, Baha Birsan, Sadi Mimaroğlu, Cemal Kıpçak,  Kudret Ergün, Fuad, Selahaddin, Faik Birkan, Behçet Kemal Çağlar(1926).