Eğitimimizde dikkati çeken konularından biri de hiperaktif çocuklardır.
Yerlerinde duramayan, her an konuşan, el ve ayakları her an hareketli olan, odaklanmakta sıkıntı çeken çocuklar veya insanlar için "hiperaktif "diyoruz. Veliler ve öğretmenler bu öğrencilerle başa çıkamadıklarından dolayı sıkıntı yaşarlar. Onun için tedavi edilmesi gereken bir psikiyatrik durum vardır ortada. Bazen tedavi olmaları gerekebilir. Aslında çocuklar bu tip aşırılıkları kendi isteklerinin dışında yaparlar.
Yıllarca eğitimde bu öğrencilerimize çok rastladım. Ama onların hiç birini psikiyatra göndermedim, halen de gönderilmesi taraftarı değilim. Bizim yapacağımız şey onlara yardımcı olmaktır. Zoru başarmaya çalışmaktır. Başa çıkamadığımız zaman hemen doktora gönderdiğimiz ya da götürdüğümüz çocuklarımıza karşı sabırlı olmamız gerekiyor. Hiperaktiflik, sakinlik, sabır ve bilgi gerektiren bir olgudur.
Öğretmen arkadaşlar bu çocuklara doktor gibi teşhis koymamalı biraz da toleranslı olmalılar. Şimdiki çocuklara baksak hepsini doktora göndermemiz gerekiyor, o zaman da ortalıkta ilaç kullanmayan çocuk kalmayacaktır. Bu da istenen bir durum olmaz sanırım.
Ailelere de biraz daha sabırlı olmalarını tavsiye ediyorum. Çocuklarınızı ilaçlara ve psikiyatri kliniklerine esir etmeyiniz. Çocuklarınız çok hareketli oluyor haylaz, yaramaz diyorlar. Sessiz olunca ruh gibi diyorlar. Kimseye yaranamıyorsunuz...
Kim ne derse desin önemli değil. Bırakın çocuklar ilaçlarla yaşamayı değil, çocukluğunu yaşasın, oyunlarla yaşasınlar. Olduğu gibi yaşasınlar...
Mehmet Hatip Denek