Eğitimi, eğitim için değil;millet için, gelecek için yapmalıyız. Hele günü kurtarmak için hiç yapmamalıyız. Eğitimin gündelik yapılması, gelecek yıllarımızın yara almasına sebep olacaktır.
Yanlış yetiştirdiğimiz insanlarımızın yaptığı hataları bize de acı dersler olarak geri dönecektir. Biz o yıllarda yaşasak da yaşamasak da çocuklarımız veya tanıdıklarımız o sıkıntılı günleri yaşayacaklardır. Eğitim,öyle bir eğitim olmalıdır ki toplumun yapısında değişiklikler, düzeltmeler meydana getirmelidir. Yoksa yerinde ve yararlı bir eğitim yapmamış oluruz.
En çok düşündüğümüz yanlışlardan biri de eğitimi sadece okulların görevleri olarak görmemizdir. Sorumlularını sadece öğretmenler olarak düşünmemizdir. Günün çoğunu evde bizimle vakit geçiren, çocuklarımızın eğitimine hiç mi bir katkımız olmayacak?
Atacağımız her adımın,söylediğimiz her sözün, çocuklarımızda iyi ya da kötü izler bırakacağını bilmeliyiz ve buna göre hareket etmeliyiz. Eğitimi formaliteler yerine gelsin diye değil; istediğimiz değişiklikleri sağlayacağımız önemde verip, bunun için çaba göstermeliyiz. Eğer sıkılıyorsak,üzülüyorsak başımızı ellerimizin arasına alıp derin derin düşüneceğiz. Bu sonuçlar nasıl oluştu? Nerede hata yaptık?
Öğretmenlerimiz de aileleri eğitimde tek sorumlu olarak görmeyeceklerdir. Hep birlikte sorumluluk alarak, geleceği düşünerek,planlı ve sabırlı bir şekilde çocuklarımıza iyiliği, güzelliği,saygıyı,sevgiyi ve merhameti nakış nakış işlemeliyiz.
Unutmayalım ki emek olmadan tohumların yetişmemesi gibi çocuklarımızın da eğitimli, vicdanlı, iyi birer birey olabilmeleri için eğitimlerinin de güzel olması şarttır. Gerek aile içi gerek okul içi eğitimi lütfen iyi tutmaya gayret gösterelim. Gösterelim ki geleceğimiz yıldızlar kadar parlak olsun.
Mehmet Hatip Denek
