Bölgede uzun yıllardır madenci sektöründe çalışan ve son çıkan torba yasayla işverenlerin üretimi durdurması nedeniyle işlerinden olan maden işçilerinden bazıları, GMİS?Genel?Başkanı Alabaş’ı ziyaret etti. İşçiler, GMİS?Avukatı Murat Ergen’den bilgi aldı.
Yaşanan sıkıntılardan bahseden Genel Maden İşçileri Sendikası Genel Başkanı Eyüp Alabaş, bu soruna bir an önce çözülmesi gerektiğinin altını çizdi. Alabaş yaptığı konuşmada şunları söyledi:
“Torba yasa 11 Eylül 2014 tarihinde Cumhurbaşkanının onayından geçerek 12 Eylül 2014 tarihindeki Resmi Gazete’nin muhtelif sayısında yayımlanarak yürürlüğe girdi. Torba Kanunu’nda madencileri ilgilendiren bazı maddeler vardı. Bunların en başında da madencilerin aldığı ücretlerinin ’Taş kömürü ve linyit işletmelerinin yer altında çalışan maden işçileri için 4857 sayılı iş kanununda yazılan asgari ücretin 2 katından az olamaz’ şeklinde bir düzenleme vardı. Bu düzenlemenin Resmi Gazete’de yayımlanmasından sonra bölgemizde 30 rödevanslı sahada 22 işletme çalışıyordu ve bunların içindeki 21 şirket bu maliyet artışlarıyla kömür üretemeyeceklerini ve ürettiği kömürü pazarlamada sorunlar yaşayacaklarını, dolayısıyla üretimi durduklarını ve çalışanları da bir kısım şirketler izne ayırdıklarını, bir kısım şirketler de işlerini tasfiye edip çalışanların tazminatlarını vererek bu sektörden çekildiklerini açıklamışlardı. Yine bir şirkette çalışan arkadaşlarımız yasal haklarını bu durumları öğrenmek için de Genel Maden İşçileri Sendikası’na, yani bizlere yardım almak için geldiler. Biz de onlara hem süreç içerisindeki yasal haklarını ve bizim onlara yapabileceğimiz yardımlarla ilgili bilgi vermeye çalışıyoruz. Tabii maden iş kolu özellikle yer altında çalışan maden işçileri dünyanın en zor mesleğini icra ediyorlar. Biz onların ne kadar ücret alırlarsa alsınlar onların emeğinin karşılandığını söylemek zor. 2 asgari ücret bile onların aslında çalıştıkları emeğin verdikleri emeğin karşılandığını söylemek mümkün değil fakat tam da, ’Biz insanca yaşayabileceğimiz bir ücrete yakın bir ücret alacağız’ düşüncesini taşımaları gerekirken bir tarafta sevinç bir taraftan da adeta hüzün yaşanıyor. Bu soruna bir an önce çare bulunmalı ve Zonguldak’taki işçi arkadaşlarımız hayatlarını idame ettirebilecekleri, insanca yaşayabilecekleri bir ücretle maden işçiliğine devam etmeli. Bu sorun gerek rödevanslı saha sahipleriyle gerek çalışanlarla gerekse kanun koyucuyla birlikte bir noktada anlaşarak bu işin çözümü ortaya koyulur. En kısa sürede de umarım çözüm bulunur ve işçi arkadaşlarımız işlerine geri dönerler.’’
