İkinci dünya savaş yıllarında idam cezasına çarptırılan mahkumlar, valilik binası önündeki meydanda kurulan darağacında asılırlardı. 1934 doğumlu Zonguldaklı yazar İrfan Yalçın 2008 basımı “İçimdeki Zonguldak (Çiçeği köklerinde açan ağaç)” isimli eserinde yaşadıklarını kısaca kaleme almış…

……..

Kaldırımın ucuna gelip Cumhuriyet Alanı’nın boşluğuna bakıyorum ve birden belleğimde bir infilak! Tam orda, alanın tam ortasında, sanki yağmur altında bir adam sallanıyor darağacında.

 

Şarkısız, çiçeksiz bir dünyanın imgesi. Savaş yılları Zonguldak Cumhuriyet Alanı’nın tam ortasında sergileniyor asılanlar. Bir darağacı kaldırılıyor, üç beş gün geçmiyor, bir başkası kuruluyor. Aynı yerde aynı görüntü hep; değişmiyor. Kara, kalın ipin ucundan sarkan cansız bedenler, dilleri bir karış dışarıda, bir sağa, bir sola dönüyor rüzgardan. Annemden gizli gizli gidiyoruz ablamla, kimseye söylemiyoruz. İlk gördüğümde buzlandım sanki birden; içim titredi. Arkasına geçip ablamın, sırtına başımı gömdüm; bakmamaya çalıştım, zor tuttum ağlamamak için kendimi…

Zonguldak Nostalji

(y.yıldırım)