ÇİZMENİN HAYSİYETİ, BİZİM CANIMIZ ŞU AN TÜRKİYE ,
DOMUZ DAMI İLE
YİNE BİZLERİ ŞAŞIRTIYOR.
Sizler kimsiniz? Bu kara günde kararmış vicdanlarımızı yüreğimizi aydınlattınız. Sizler kimsiniz? Sizler karanlığa gömülürken bizleri aydınlığa kavuşturdunuz. Sizler kimsiniz? Bizlere insan olduğumuzu, değerlerimizi tekrar hatırlattınız. Sizler kimsiniz? Bizlerin ocakları, sobaları yansın diye kazarken, kendi ocaklarınızı söndürdünüz. Ve bizler enkazın altında ölümü beklerken bizlere umut oldunuz, can oldunuz, yoldaş oldunuz, melek oldunuz.
Cenab ı Rabbim hepinizden razı olsun. İstemeye yüzümüz yok ama haklarınızı bizlere helal ediniz.
Sizleri hiçbir zaman unutmadık. Ambulans batmasın diye utana sıkalı çizmelerimi çıkarayım mı abla derken sizleri hiç unutmadık. Bırak o çizmelerin ayağında kalsın, bırak o tertemiz çizmelerinizden öpelim. Şunu çok iyi bilmelisiniz ki o sedye sizden daha temizini taşımamıştır.
Bizler sizleri soma da gömer, arkanızda durmaz iken Sizler bize kaybettiğimiz değerlerimizi, insanlığımızı, yaşadığımızı tekrar hissettirdiniz. İnsanlık nasıl olur diyenlere insanlığı gösterdiniz.
Sizler bu durumdayken tüm bunlara rağmen eğer senin, milletin vergileriyle alınmış o ambulansı, sedyeyi düşünebiliyorsanız, tüm bunlara rağmen Adana, Maraş, Antep, Malatya daki depreme en önde koşuyorsanız bizlere yazıklar olsun.
Canını değil, ölüm anında bile milletin vergileriyle alınmış kamu malını düşünen sizler tüm Türkiye ye insanlığın ne demek olduğunu tekrar gösterdiniz.
Sizler kamu malı kirlenecek diye titrerken, çizmelerinizi çıkarmaya çalışırken; canlarınızı hiçe sayarak enkaz ların altına girer iken, Sizler onurlu davranışınızla, haysiyetinizle bizlerin boğazlarını düğümlerken; bizler yağmalamaya çalışıyoruz.
Sizler bizleri insanlığınızla ağlatırken;
Bizler saçma sapan konuşup sadece izliyoruz.
Ülke karpuz gibi iki ye bölündü diyenlere inat;
Biz karpuz değilizki iki ye bölünelim Acınız Acımızdır diyerek tek olduk bir olduk. Bizleri yeniden daha sımsıkı bir şekilde birleştiren siz madenciler iyi ki varsınız.
Ey yüreği saf, yüzü pak madenci kardeşim;
Deprem de haykırdın bizleri götürün diye
Parçaladın kendini en önde
Domuz damı dedin ilk önce
Hayat kurtardın bir an önce
Hiç canınızı düşünmüyormusunuz diyene
Haykırdın bizim canımız şu an Türkiye
O güzel duygularınızla
Mahfettin bizleri yine
Yansın diye evlerimizin sobaları eledin tüm şıkları
400 metre de kazarken yeri, unuttun tüm ışıkları
Gerçek mana da bir tek ailenizin canı yandı
Sen çizmemi çıkarayımmı abla deyince
Sadece bizlerin boğazı düğümlendi,
Türkiye deki ilgili kurumların taş kalbini
Şefkatle okşadınız insanlığınızla utandırdınız
Belki faydası olur, kamu malı nın kıymetini anlarlar
Çizmemi çıkarayım mı,
Bizim canımız şu anda Türkiye diyen kardeşim
İnsanlığınızla boğdunuz bizleri,
Yok ettiniz kararmış vicdanlarımızı
Allah sizlerden razı olsun.
(Mahmut Aksu)
