Bu sabah uyandım. Biraz Huzur aradım.
Biraz yürüyüş sonra bir adet kurabiye ve bir fincan kahve.
Edith Piaf,padam padam şarkısı yanında.. Düşünmem için zamanım vardı. Biraz düşünmeliydim.
Bir ben vardım,birde benim dışımda ki herşey.
Ben, sen haricindeki herşeyi dengelemeliydim.
Herkesi.
Her nesneyi
.Ancak Biri bunların dışında kalıyordu. Birini hiçbir yere sığdıramadım. Olmuyor deniyorum yeniden deniyorum olmuyor.
Kapıyı üstüne kapatıyorum ve bir bakıyorum ki yine yanımda.Adı Sanat. Göbek adları dolu.
Mesela isimlerimden biri Edebiyat diğeri Müzik öteki şiir.....
Yani hayatın bütün önemli alanlarını kaplıyor. Kaçmak mümkün değil.
En büyük sorun şu ki, gelde yaşadığın şehre sığdır seni ..
Zorluyor çıkart beni buradan diye.
.Bazı zaman çıkıyoruz birşeyler yapıyor ve dönüyoruz.
Dönerken gülümsüyor yanağıma bir öpücük konduruyor ve teşekkür edıyor .
Sanat sen büyük bir sorumluluksun.
Bazen senin sayende çoğu insanoğlunun göremediklerini görüyorum.
Mesela bazen beni çok akıllı bir adam yapıyorsun. Kimine göre belki deliriyoruz seninle, ama biz kendimizi çok iyi biliyoruz seninle.
Mesela, giden dostlarımızı herkes unutuyor biz hatırlıyoruz. Birçok insan sarhoş oluyor, biz seninle meşk etsek yetiyor.
Sanatım, bazen herkes yalan konuşuyor, ancak biz seninle birbirimizi doğrudan seviyoruz.Yani sanatım sen olmazsan ben yokum,,, Sanatım, Rabbim bizi ayırmasın.