Mart’ın 12’si..
Türkiye Haziran Direnişi şehitlerinden yedincisini, Berkin’ini sonsuzluğa uğurluyor.
Tüm Türkiye vicdan olmuş meydanlarda, sokaklarda..
Analar-babalar yediden yetmişe isyan; ille de gençler, ille de gençler..
Berkin daha 16’sına ölüme direnirken girmişti.
Ve tomalar, akrepler..
Tazyikli su kusuyorlar..
Gaz fişekleri sıkıyorlar Ethem Sarısülüklerin, Abdullah Cömertlerin, Ali İsmail Korkmazların üstüne..
Ama geri durmak yok, direniş dalga dalga büyüyor.
Haziran Direnişi’nde de geçmişlerdi aynı yollardan.
“Her yer Taksim, her yer direniş” haykırışlarıyla.
Şimdi Berkin’i katledenleri..
Daha bir kararlılık..
Daha yüksek bir dirençle..
İstifaya çağırıyorlar.
“HÜKÜMET İSTİFA”
BOP görevlileri, Gladyo artıkları yolun sonuna geldiklerini kendiliklerinden kabul etmeyecekler; kinlerini kusmaya devam edecekler halkın üzerine.
BOP görevlileri, “Emri ben verdim, polisimiz destan yarattı”..
Egemen’in Bağış’ı, Berkin’in ağıtını yakanlara ‘Nekrofili’ (ölü sevici) diyerek ve vicdansızlıklarını itiraf ederek, halkı yıldırmayı, sindirmeyi amaçlasalar da…
Halk karar vermiştir artık…
Aklını kullanmaya, aptal olmamaya, sinmemeye ve isyan etmeye…
Vicdan mı?...
Vicdan vicdansızların vicdansızlıklarından öğrenilecektir!
