Gün içine üç gün sığdıran şehrim
Yazı kışı baharı bir yaşayan şehrim
Benzemez bir günü diğer günlere
Gecenin bir vakti birden canlanır sokakları
Gün olur geceyi aydınlatan vedalarda
Birileri yorgun, diğerleri uyku dargını
Geçip giderler işlerine; evlerine ya da.
Sonra birden boşalır sokaklar
Yorgun ışıklar kalmıştır kömür tozunda
Ve uzaklaşan makas sesi vagonlarla
Sanırsınız Güneşe dost hasat vakti
Oysa diğer günü sıralar şehrim sabaha
Daralmış kesik kesik öksürüklerle
Sıcak nefesler buharlaşır demli çayında
Mızıkalar çalarak geçmek isteyen sokağından;
Şair gelir aklıma.
Gün içerisinde üçüncü gün başlar
Rast makamında İkindi ezanıyla
“uğur ola” veya “paydos”larla
Böyle sürüp gider bir eksilip bir artarak
Birileri yukarda, birileri aşağıda devranda.
Gün içerisine üç gün sığdıran şehrim
“Ellerim gözlerim kadar benimsin" bilesin
Şairin de dediği gibi genç yaşında...