Gün içine üç gün sığdıran şehrim

Yazı kışı baharı bir yaşayan şehrim

Benzemez bir günü diğer günlere

Gecenin bir vakti birden canlanır sokakları

Gün olur geceyi aydınlatan vedalarda

Birileri yorgun, diğerleri uyku dargını

Geçip giderler işlerine; evlerine ya da.

Sonra birden boşalır sokaklar

Yorgun ışıklar kalmıştır kömür tozunda

Ve uzaklaşan makas sesi vagonlarla

Sanırsınız Güneşe dost hasat vakti

Oysa diğer günü sıralar şehrim sabaha

Daralmış kesik kesik öksürüklerle

Sıcak nefesler buharlaşır demli çayında

Mızıkalar çalarak geçmek isteyen sokağından;

Şair gelir aklıma.

Gün içerisinde üçüncü gün başlar

Rast makamında İkindi ezanıyla

“uğur ola” veya “paydos”larla

Böyle sürüp gider bir eksilip bir artarak

Birileri yukarda, birileri aşağıda devranda.

Gün içerisine üç gün sığdıran şehrim

“Ellerim gözlerim kadar benimsin" bilesin

Şairin de dediği gibi genç yaşında...