Kara trenle yolculuklar…
Tren yolculukları, kendine has bir yalnızlık duygusu ve hüzün taşır. Yolculuk; bazen ayrılık, bazen de kaçış anlamına gelebilir. Bir yolcu bilmediği bir yere gidiyordur, bir diğeri özlemle andığı evine… Her ne şekilde olursa olsun, yollarda geçen zaman, yabancıların arasında geçen zamandır... Gurbet zamanıdır... Özlem zamanıdır...
Tren rayları uzadıkça uzar ve ufuk çizgisinde birleşir, o birliktelik hep görünür, fakat yine de uzaktadır. İşte yolcularının kaderini tam da böyle birleştirir raylar... O dumanı zifir olan kara tren, sevenleri bekleyenlerine kavuşturur, her istasyonda... Güzel sonu yaşamak için sabretmek gerekir. Belki de bu sebeptendir, tren yolculuklarının insanı duygusallaştıran etkisini, şimdiki hızlı trenler silemez, yaşlanmış raylara yazılmış olan yolculuk hikayelerini…
Birçok insanın hayatında tren yolculuklarının ayrı bir yeri vardır. Ayrılık, gurbet, özlem ve daha birçok şey... Tren yolculuğu yaşamış her yaştan insanın aklının bir yerine kazınır, en az bir hatıra… Fakat şimdiki trenler, eskilerden epey farklı, artık hayatımıza hızlı trenler girdi. Yinede hiçbir değişiklik kara tren yolculuğundaki maceraları, hissettirdiği duyguları gölgeleyemez. Sürekli değişik anlamlar taşır, yolcuları için. İstasyonlarda mutlu ve meraklı gözlerle bakılır etrafa. Kara trenin o eşsiz sesi bile farklı manalar taşır, bekleyenleri için. Yolculuk başlarken ayrılığın çığlığı duyulur. Vardığı yerde ise, sevincin çığlığı olur bu ses, kavuşan insanların mutluluğuna karışır. Trenle yapılan yolculuklar, diğer yolculuklarla kıyaslanamaz. Çünkü sadece trenle bir çiftçinin topraklarının içinden geçersiniz. Ancak bu kadar yakın olabilirsiniz, Anadolu’nun eşsiz bozkırlarına, sessiz dağlarına.. Başka hiçbir yolculuk bu duyguları oluşturamaz hafızalarda.
* * * *
YOLCULUK VE DOSTLUKLAR…
Az da olsa eski günlerin yolculuklarını anımsatan seferler halen oluyor. Tren, eskilerin neredeyse tek ulaşım kaynaklarından biridir. Her seferinde yeni yüzler görmek, tanışmak çok hoştur. Kompartımanlar dörder ya da altışar olur. Eskiden uzun yolculuklar koyu sohbetlerle aşılırdı. Yeni dostlar, arkadaşlarla tanışırdık. Hiç bilmediğin memleketler öğrenilir, yeni yerler görülürdü bu yolculuklarda, hepsi de hatırlandıkça özlenen anılardır. Saatler sürerdi yolculuklar, bu zaman içinde onlarca arkadaşınız olurdu. Karşılıklı adresler alınır, evlere davet edilirdi. Hikayeler uçuşurdu havada, insanlar gönülden ve korkusuzca paylaşırdı sevinçlerini, bu paylaşımda yöresel yemeklerden yeme şansını da elde edilirdi. Sohbetler, muhabbetler daha bir tatlı, içten, sıcak ve duygusaldı.
* * * *
YOLCULUK…
Akıllardaki kara trenler; hep umudun, kavuşmanın simgesidir. Bazen asker yolu beklenir, bazen eş-dost-akraba, bazen de sadece bir mektup. Beklenen bu kadar önemli olunca, sabretmek haliyle biraz daha zorlaşır. Bu sebeple gözler raylarda olur hep. Ufukta birleşen iki çizginin üzerindeki kara duman beklenir. Zaman geçer “kara tren” sevenleri için... Şimdi hızlansa da, sıra sıra dizili odaları artsa da, trenle yapılan yolculukların tadı hep aynıdır. İnsanda tatlı bir telaşa sebep olur, beklense de, gidilse de...
Yüksel Yıldırım
Zonguldak Nostalji
