Sana yazmıyorum,Çok uzun zamandır senin için yazmıyorum.Sana yazmak demek
;seni yeniden yaşamak anlamı taşıyor benim için.
Bir sevdayı yeniden yeşertmek. O kadar yorgunum ki sevgili ,o kadar uzağım ki
kendimden sana uzanmak , yeniden yürümek aynı yolları ,aynı yanılgılar ,çaresizlik ve gözyaşı ..
Çok önceleri "seni düşünmek azaltmıyorsa yalnızlığımı ,ne denli yalnız
olduğumu anla” diye yazmıştım.Ve zor gelse de ,zor olsa da alışmıştım sen olmadan yürümeye .
Hep böyle olurdu sana yazmak için oturduğum her defa da aklıma takılan
çocuk gülümsemen olurdu.Ne çok şey paylaştık seninle, geçip giden yıllarına inat..
Sen neden söz etsen ben hepsini bilirdim. Bir kez, bir kez daha aynı
anlatıları o coşkulu sesinle aktardığında sesinin sıcaklığını içime ,yüreğime nakşedebilmek için susmak hoşuma giderdi.Susar ve yüzümde o sevdiğin tebessüm seni dinlerdim gecenin ışıltısı gözlerine iz sürdüğünde.Şimdi sana dair bildiğim her şeyin yeniden tekrarı, beni mutsuz etmek için yeterli .
Şimdi hiç beklemediğim bir anda çalan telefon,o duymaktan hep keyif aldığım
sesinin tınısı .İnsan ne garip ,en unutulmayacak dediği acıları bile
unutabiliyor.Bu sevda dediğin şey bitmiyor sevgili ,azalmıyor,Sen
bilmiyorsun belki sevgili ;belki hiç bilmeyeceksin .
Garip bir yaratık şu insan dediğin bazen en olmadık şeyleri sevmeyi de öğreniyor . Örneğin yüreğimin sızısını sevmeyi ,Yüreğimin bana ettiği oyunları ..
En son vedayı hatırlıyor musun .. Korkmuştun .. Korkmuştun hem de çok, sana
haber vermeden gideceğim diye korktun en çok da.
Bütün yaşamn bir sinema şeridi gibi akıp geçti gözlerinin önünden. Ben
,diğer sevdiklerin , sevmediklerin ,sana dost olanlar ,olamayanlar
bir resim şeridi gibi gelip geçti hüzün bulutları yükleyerek gözlerine...
Bazen ben ,bazen başkaları "ben buradayım" der gibi diğerlerinden ayrılıp
belirginleşti yaşamında ve sonra , tekrar sıradaki yerlerini alarak .
Korkmuştum .. Korkmuştum hem de çok,Ölümün eli elime değdiğinde sevdiğim ,
ölümle burun buruna geldiğinde ,sevgini daha anlamlı kılmıştı bu ..Oysa bunu bilmen için ölümle burun buruna gelmek mi gerekir di?
Evet, ne yazık ki öyle. Akıllıyız bilinçliyiz. Düşünmeyi ve alet kullanmayı
bilen tek canlıyız.
Bütün bunlar doğru. Ancak bunlar ne kadar doğruysa: Vurdum duymaz,
yaşadığının farkında olmayan ne yaptığını ne istediğini bilmeyen de
yine biz.Bir papatya kadar bile güneşe ne denli gereksinimimiz olduğunu ne zaman
anlayacağız Bir ayrık otu kadar bile sevgiyi su gibi içmeyi ne zaman öğreneceğiz ?
Yaşarken sevgili hiç bir şeyin farkında olmuyor insan . Senin deyiminle
"her şeye rağmen" benim deyimimle "herkese rağmen"yaşıyor insan.
Keşkelerin koynuna sığınarak habersiz ve umarsız ..Değişim için hiç bir çaba
harcamaksızın .
Seni hep güzel anımsamak ,seninle hep güzel yaşamak içindi çabam . Kavgalara
girdim bu yüzden kendimle . Kavgalarımda sıkıldı yumruklarım ,kendimle olan kavgalarımda düğümlendi sözcüklerim boğazımda.Sana kavgalarımda bile gülden ağır sözüm olmadı .
Kavgalarımda erirken yenildim.
Sonra bir "yarın" tutturdun ve "bugünü" unutup öylesine yaşadın. Dün geç
kaldığın yaşamak ,yarınını biçimlendirmekten uzaktı yıllar boyu .
Anlık mutlulukları küçümsedin. Anı yaşamaktan ve onda mutu olmaktan alı
koydun kendini.
Bütün yaşamın tümünde mutlu olmanın olanaksızlığını anlamadan kırdın
geçirdin ne var ne yok yaşanmışlığa dair..
Yorgunlukların, acıların ve bazen yılgınlıklarla yalnızlıklarında
olabileceğini yaşadın ama görmezden, bilmezden gelerek .
Sana mutluluğun diğer her şey gibi anlık olduğunu söylediğimde yola çıkma
zamanım çoktan gelmişti.
Yaşamım ,seninle yaşadığım anların toplamından oluşan bir bütündü.
Sandığın kadar uzun ve sonsuz da değildi.
Mutlu olacağımız zamanı sonsuz kılmak yerine, yaşanabilecek her anı
değerlendirmek en doğrusu diye düşünüyordum bir gün yola ayırımına
varacağımızı biliyor olduğumdan
Sen sevincimi paylaşandın . Sen severken daha yürekli ve cesurdun , sen hiç
kimseden korkmadan ve çekinmeden "seni özledim" diyebilendin ..
Her şey söylendiği kadar kolay olsa her şey söylendiği kadar kolay unutulsa
ve her şey bir özürle hallolsa yaşam ne kadar kolay olurdu sevgili..
Bir ömrü güzel yaşamanın zaten olanağı yok. Asıl sorun anı güzel yaşamakta,
bunu becerebilmekte.
Birlikte ya da teker teker yaşadığımız anların toplamında mutluluk...Dileğim
o ki ; bir ömür çaban bunun için olsun.yarına yol alırken yanında
kim olursa olsun anları çoğaltamaya bak ..Anılarla var yaşanmışlık anlarla
var sen ve sevdan ..
"Seni özledim "demek bu kadar zor değil... Seni düşünüp duyumsamak ve
bunu yazdıran duyumsamalara erişmek bir ana sığan yaşanmışlık.Seni bunun için hep seveceğim...
Nalan KARA