Sana yazmıyorum,Çok uzun zamandır senin için yazmıyorum.Sana yazmak demek

;seni yeniden yaşamak anlamı taşıyor benim için.

Bir sevdayı yeniden yeşertmek. O kadar yorgunum ki sevgili ,o kadar uzağım ki

kendimden sana uzanmak , yeniden yürümek aynı yolları ,aynı yanılgılar ,çaresizlik ve gözyaşı ..

Çok önceleri "seni düşünmek azaltmıyorsa yalnızlığımı ,ne denli yalnız

olduğumu anla” diye yazmıştım.Ve zor gelse de ,zor olsa da alışmıştım sen olmadan yürümeye .

Hep böyle olurdu  sana yazmak için oturduğum her defa da  aklıma takılan

çocuk gülümsemen olurdu.Ne çok şey paylaştık seninle, geçip giden yıllarına inat..

Sen  neden söz etsen ben  hepsini bilirdim. Bir kez, bir kez daha aynı

anlatıları o coşkulu sesinle aktardığında sesinin  sıcaklığını içime ,yüreğime nakşedebilmek için  susmak hoşuma giderdi.Susar ve yüzümde o sevdiğin tebessüm seni dinlerdim gecenin ışıltısı gözlerine iz sürdüğünde.Şimdi sana dair bildiğim her şeyin yeniden tekrarı, beni  mutsuz  etmek için  yeterli .

Şimdi hiç beklemediğim bir anda çalan telefon,o duymaktan hep keyif aldığım

sesinin tınısı .İnsan ne garip ,en unutulmayacak dediği acıları bile

unutabiliyor.Bu sevda dediğin şey bitmiyor sevgili ,azalmıyor,Sen

bilmiyorsun belki sevgili ;belki hiç bilmeyeceksin  .

Garip bir yaratık şu insan dediğin  bazen en olmadık şeyleri sevmeyi de öğreniyor . Örneğin yüreğimin sızısını  sevmeyi ,Yüreğimin bana ettiği oyunları ..

En son vedayı hatırlıyor musun .. Korkmuştun .. Korkmuştun  hem de çok, sana

  haber vermeden gideceğim diye korktun en çok da.

 

Bütün yaşamn  bir sinema şeridi gibi akıp geçti gözlerinin önünden. Ben

,diğer sevdiklerin , sevmediklerin ,sana dost olanlar ,olamayanlar

bir resim şeridi gibi  gelip geçti hüzün bulutları yükleyerek gözlerine...

Bazen ben ,bazen başkaları  "ben buradayım" der gibi diğerlerinden ayrılıp

belirginleşti yaşamında ve sonra , tekrar  sıradaki yerlerini alarak .

Korkmuştum .. Korkmuştum hem de çok,Ölümün eli elime değdiğinde sevdiğim ,

ölümle burun buruna geldiğinde ,sevgini daha anlamlı kılmıştı bu ..Oysa bunu bilmen için ölümle burun buruna  gelmek mi gerekir di?

Evet, ne yazık ki öyle. Akıllıyız bilinçliyiz. Düşünmeyi ve alet kullanmayı

bilen tek canlıyız.

Bütün bunlar doğru. Ancak bunlar ne kadar doğruysa: Vurdum duymaz,

yaşadığının farkında olmayan ne yaptığını ne istediğini bilmeyen de

yine biz.Bir papatya kadar bile güneşe ne denli gereksinimimiz  olduğunu ne zaman

anlayacağız  Bir ayrık otu kadar bile sevgiyi su gibi  içmeyi ne zaman öğreneceğiz ?

Yaşarken sevgili  hiç bir şeyin farkında olmuyor insan . Senin deyiminle

"her şeye rağmen" benim deyimimle "herkese rağmen"yaşıyor insan.

Keşkelerin koynuna sığınarak habersiz ve umarsız ..Değişim için hiç bir çaba

harcamaksızın .

Seni hep güzel anımsamak ,seninle hep güzel yaşamak içindi çabam . Kavgalara

girdim bu yüzden kendimle . Kavgalarımda sıkıldı yumruklarım ,kendimle olan kavgalarımda düğümlendi sözcüklerim  boğazımda.Sana kavgalarımda bile gülden ağır sözüm olmadı .

Kavgalarımda  erirken yenildim.

Sonra bir "yarın" tutturdun  ve "bugünü" unutup öylesine yaşadın. Dün geç

kaldığın yaşamak ,yarınını biçimlendirmekten uzaktı yıllar boyu .

Anlık mutlulukları küçümsedin. Anı yaşamaktan ve onda mutu olmaktan alı

koydun kendini.

Bütün yaşamın tümünde mutlu olmanın olanaksızlığını anlamadan kırdın

geçirdin ne var ne yok yaşanmışlığa dair..

Yorgunlukların, acıların ve bazen yılgınlıklarla yalnızlıklarında

olabileceğini yaşadın ama görmezden, bilmezden gelerek .

Sana  mutluluğun  diğer her şey gibi anlık olduğunu söylediğimde yola çıkma

zamanım çoktan gelmişti.

Yaşamım ,seninle  yaşadığım  anların toplamından oluşan bir bütündü.

Sandığın  kadar uzun ve sonsuz da değildi.

Mutlu olacağımız zamanı sonsuz kılmak yerine, yaşanabilecek her anı

değerlendirmek en doğrusu diye düşünüyordum bir gün yola ayırımına

varacağımızı biliyor olduğumdan

Sen sevincimi paylaşandın . Sen severken daha yürekli ve cesurdun , sen hiç

kimseden korkmadan ve çekinmeden "seni özledim" diyebilendin ..

 

Her şey söylendiği kadar kolay olsa her şey söylendiği kadar kolay unutulsa

ve her şey bir özürle hallolsa yaşam ne kadar kolay olurdu sevgili..

Bir ömrü güzel yaşamanın zaten olanağı yok. Asıl sorun anı güzel yaşamakta,

bunu becerebilmekte.

 

 

Birlikte ya da teker teker yaşadığımız anların toplamında mutluluk...Dileğim

o ki ; bir ömür çaban bunun için olsun.yarına yol alırken yanında

kim olursa olsun anları çoğaltamaya bak ..Anılarla var yaşanmışlık anlarla

var sen ve sevdan ..

"Seni özledim "demek bu kadar  zor değil... Seni düşünüp duyumsamak ve

bunu yazdıran  duyumsamalara  erişmek bir ana sığan yaşanmışlık.Seni bunun  için hep seveceğim...

 

Nalan KARA