Uzaklığın içinden gelen sesler,görüntüler tesellin olur bazen;tutup sarılamasan da, o seslerin görüntüsünü öpersin.Dün gitmiş gibiye sayarsın çoğalan özlemlerini.
Önce sağlık, diyerek ayrılığa kılıf hazırlarsın.
Her gün bir başka selam,bir başka iyilik beklersin günden.Senin gecende onların sabahı oluyordur;iyi geceleri beraber yaşayamazsın;günaydınları da.Her ezan sesinde emanetlerini hatırlatan Allah'a dua edersin sadece;bir tek O' bilir nasiplerin ne olduğunu,bir tek O' çizer yolunu çünkü.Çok istersen elini boş çevirmeyeceğini bilirsin.Anıldıkça hatırlar senin istediğini,ve verir sonunda.
Teknolojinin eline düşmek tam da bu uzaklıkta yarıyor işe:şehir mesafesinde kıtalar aşılıyor,yanındaymış gibi gözlerine gözler bakıyor;seviniyorsun kapın çalınmış da gelmişler gibi.Zaman zaman göz pınarlarını dolduran hüzünlü bir bakış,dudak büken bir ağız olsa da, yüz vermiyorsun gözyaşlarına;ağlarsan ağlarlar;biliyorsun.
Söylediklerin kendinedir aslında.Onu da biliyorsun.
Ayrılık öncesindeki yakınlıkta fark edemediğin bir çok şeyi,ayrılık sonrası fark etmek de var işin içinde;özlemenin derinliğini,sevmenin sevilmesini… konuşmanın cümlelerini daha bir anlıyorsun;yaşamak için bir sebep daha buluyorsun kendine.Yaşayalım ki kavuşalım.Yaşayalım ki geleceğin güzelliğini paylaşalım,diyorsun her seferinde.
