Mehmet Aydın dostun bir yazısını okudum: “Umuda Yaslanmak” başlığı.
Osaat, Güngör Gencay’ın şiiri geldi usuma:“Yaşam umuda uyarlı”, ikisi de çok farklı
şeyler duyumsattı bana.
Zaten bu dünya, umut dünyası değil mi?
Umudunu yitiren insanın, yaşamda kalabilmesimümkün mü?
Nelere umutbağlamıyor ki insanoğlu?
Kimi, kirpiklere...
Kimi, yetişen çocuklara...
Kimi, dostluklara...
Kimi sevgiye, kimi aşka...
Kimi diplomaya, kimi bir idol’e.
Herkes, başka başka: Daha?
Kimi bir hayalin peşinden gider yıllarca...
Kimi, ektiği tohumdan bol ürün...
Kimi, diktiği ağacın meyvesini...
Kimi, kuracağı evin düşlerini...
Kimi, dünyayı dolaşabilmenin özlemiyle bekler; ömrü böyle geçer.
Güvendiğimiz dağlara kar yağmıştır...
Evlatlar, anayı babayı yalnız bırakmıştır...
Eş terketmiş, sevgili bir başkasını bulmuştur...
İstenen yaşama kavuşamamıştır insan...
Aldatılmıştır, aldanmıştır; 
Vs. vs. vs...
***
Umut tükenmiştir. Yaşam çekilmez halegelmiştir.
Ne var ki, unutmayalım, yaşamdagene de bir umut ışığı vardır.
Yeter ki, onugörmeye adasın kendini insan.
Hani, atalarındediğince: “Çıkmadık canda ümit vardır”örneği.
Çünkü; şairin dediği gibi “Yaşam, umuda uyarlıdır...”
Yahya Kemal, “İnsan hayal ettiği müddetçe yaşar alemde” demiştir de, hayal kura
kura yaşanmıyor ki! Demem şu ki, hayal kuralım,ama hayallerle yaşamayalım: Ayaklarımız
yere bassın, gerçeklere de yaslanmalıdır insan...
Çünkü, günümüzde:
Aşk umut ise, artık dağları delecek birFerhat, çölleri mesken tutacak birMecnun yok...
Amiyane deyişle söyleyeyim; ne ka köfte, oka ekmek var... Ekonomik özgürlük var...
Yoksa her şey tek yanlı, o kadar.
***
Galiba, bizim toplum olarak en büyük yanlışımız şurada:
Mantığımızdan önce, yahut mantık yerineduyguları egemen kılıyoruz yönlenme ve
yönlendirmelerde...
Bir dostumun kızı, babasına demiş ki: “O senin yanlışın, bu benim doğrum.”
Nasıl yani? Doğru yanlış, göreceli bir kavram mıdır sahi?
İyilik, güzellik ise bakana ve görene göredir, bir anlamda. Kötü çirkin de öyle.
Ama bunların da doğrusu yanlış olanı yok mu demek istiyorum. Hayır. Niyet, bilgi,
birikim ve özümseme de rol oynuyor bu yorumlamalarda...
***
Paylaşma duygumuzu yitirdik diyemiyorumama azaldı azaldı:
Ne acıları, ne sevinçleri paylaşıyoruz.
Yani umuttan, ilgi ve içtenlikten, yakınlıktan çok uzaklaştık.
İyimser olmak, iyi düşünmek, doğru bakabilmekle orantılıdır.
Kötümserlik, akıllı uslu insana yakışmıyordoğrusu...
Bu dünyada umutsuz yaşanmaz demekistiyorum kısacası.
Biz umutlu olursak,başkalarına da umut verebiliriz.
Tıpkı mutluolmak için mutlu etmek gibi.
Yitirmeyin, yitirmeyelim, gürletelim yeşeren umutları, sevgileri...
 
Güngör Gençay