Benim annem bir köy kadınıydı

Okuması yazması yoktu ama bilge insandı
Kimsenin arkasından konuşmaz, konuşanı da hoş görmezdi 
Üç kardeş, bir de babam
Dört erkeğe adamıştı kısacık ömrünü 
İyi bilirdim içlerinden en çok beni sevdiğini 
Gülen gözlerinden, güller açan yüzünden anlardım
Her gördüğünde beni 
Hiç bilmem bana bir fiske vurduğunu, sesini yükselttiğini 
Titrerdi üzerime koca adam olduğumda bile
Yeni doğmuş bir bebek gibi
Şimdi görseydi gözlerimden akan yaşları
Bu satırları yazarken 
Nasıl da üzülürdü kim bilir
Biliyorum şimdi orada da beni düşündüğünü
Ben iyiyim anne sen orada rahat uyu.
Hayatta olan olmayan tüm annelerin gününü kutluyorum.

Dr. Kemal YURTBAY