Evet dostlarım... Bir Muzaffer geldi, geçti bu dünyadan.Allah'ın ona tanımış olduğu bir ömrü iyisiyle, kötüsüyle tamamlayıp bu fâni dünyaya veda etti.40 gün önce toprağa verdik kardeşimi.Bu gün ise doğum günüydü.Hayatta olsaydı eğer nice güzel yıllara diyecektik ona.Nasıl diyecektik... iyi bir hayatı yoktu ki...Uzun zamandır rahatsızlık çekiyordu.Gurbet ellerde bir tedavi merkezinde yaşıyor ve dostlarına hasret duyuyordu.
  Çok sık arardı beni..Onun için zaman mefhumu yoktu.Birçok arkadaşını aradığını ve sohbet ettiğini biliyorum.Müsait olmadığımda sonra ben dönerdim ona.Kusura bakma reis açamadım dediğimde gülerek canın sağolsun derdi.Ne kandil gecesi nede önemli günleri hiç aksatmadan arardı.Memleket meselelerini konuşurduk.Görüşlerime çok değer verirdi.
    Bir süre geçti... aramaz oldu.Ben aradığımda cevap alamadım. Kardeşi Ayşe Aydın  Ayşe'yi aradım ve ondan öğrendim son durumunu.O artık telefonlara bakamıyor.. Eskisi gibi değil.. durumu kötüye gidiyor dedi.Aynı soruyu Cevdet Akgün kardeşine ve değerli büyüğümüz Muhammet Akgün abiye sordum.Durum artık iyi değildi.
  Devam eden günlerde hastane,yoğun bakım,entübe derken acıklı son mukadder oldu .
  Bu dünyadaki sürgünü sona erdi.Ebedi alemde rabbim yar ve yardımcısı olsun.İnançlı ve inandığını yaşayan bir insandı.Tedavi merkezinde yattığı yerde namazlarını kaldığını söylemişti.Allah kabul etsin.
   Hayatımın en önemli zamanlarında yollarımız kesismiş ve aynı kaderi yaşayanlardan olmuştuk.Öğrencilik zamanında beraberlik. 80 öncesi cehenneminde aynı yolda yürüyorduk.Kardeşi Cevdet sayesinde başladığım gazeteciliğe benden sonra katılıp çok uzun bir mesafe aldı.
  Gazeteciği meslek edindi.Artık gazetecilik onun geçim kaynağıydı.Çok insan tanıdı... nüfusu genişledi.Zonguldak ve ülke siyasetine yön verenlerden oldu.Herkesin işine koşturdu.Kimini iş sahibi kimini aş sahibi yaptı.Onun sayesinde ekmek yiyorum diyenlerin sayısı hiçte az değildir.1992 yılında Zonguldak'tan Ereğli'ye İlksanda çalışmak üzere geldim.Onun sayesinde buradayım.Bunları hiç unutmadım... her zaman minnet duydum.Ancak ömrünün son döneminde ona merhem olamadım.
Konuşup sohbet etmekten başka bir faydam olamadı.
   Akgün ailesi benimde ailemdi.Onlar beni çok sever,bende onları çok severim.Anneleri Safinaz teyze anamız gibiydi.Okanım dediğinde gözlerimiz dolardı... Allah cümlesine rahmet eylesin.
  Baki Kalan Gök kubbede hoş bir seda imiş sözünü doğrularcasına kalbimizde iz bırakarak göçtü gitti.
Bizlerde bu fâni dünyaya veda ettiğimizde inşallah arkamızdan iyi şeyler konuşulur.Rahmet ve minnetle anılırız.
    Muzaffer Akgün kardeşim ruhun şad mekânın cennet olsun.