Gökçebey’de bazı isimler vardır; makamlarıyla değil, bıraktıkları izlerle anılırlar. İşte İzzet Turpcu da o isimlerden biri…
İlçe Özel İdare Müdürlüğü'ndeki görevinden emekli oldu ama ardından bıraktığı boşluk, bir makam boşluğundan çok daha fazlası.
Turpcu’nun emekliliğiyle birlikte ilçede tek bir soru dolaşıyor:
“Yerine kim atanacak?”
Cevabı hâlâ net değil. Koltuk boş, dosyalar devredildi ama Turpcu’nun yıllardır oluşturduğu düzen, çalışma disiplini ve iletişim ağı kolay kolay doldurulacak cinsten değil.
İzzet Turpcu, görev süresi boyunca sadece bir bürokrat değildi. Onu tanıyan herkes bilir; merkezden köylere uzanan o geniş coğrafyada, muhtarların güvenle kapısını çaldığı bir dost, denetimlerde başarısıyla adından söz ettiren bir yönetici, beşeri ilişkileri güçlü, sözü dinlenen bir insan oldu.
Denetimlerde aldığı başarı belgeleri boşuna değildi. O, işi “yapmış olmak için” yapanlardan olmadı hiçbir zaman. İşini severek yaptı…
Ciddiyetle, ama bir o kadar da insanî dokunuşlarla.
Bu nedenle birçok kişinin dilinde aynı cümle dolaşıyor:
“Keşke emekli olmasaydı…”
Aslında bu söz, bir üzüntüden çok bir teşekkür.
Görevini hakkıyla yapan insanlara duyulan saygının cümlelere dökülmüş hali.
Bugün Turpcu’nun koltuğu boş olabilir…
Belki yarın yerine biri atanacak.
Ama bazı insanlar vardır; yerleri doldurulsa bile değerleri doldurulamaz.
İzzet Turpcu da Gökçebey için tam böyle bir isimdir.
Görevine, emeğine, insanlığına…
Teşekkürler Turpcu.
Sağlıcakla kalınız.