Yaşamımın en güçsüz yönüdür bizimki biriktirmemek. Biriktirdiğimi sandığım bizimkiler de yittiler.
Bizimki, sizinki yarıştırmadım hiç. Sizinki de bizimki, demiştim hep.
Erken bellemişim "Birimiz hepimiz için, hepimiz birimiz için!"i. Bellediğimi, bir çocuk gibi, beynime belemişim.
Her dert bizimkilikti. Her dertli bizimkiydi. Derdi bitenler gidince benimki yalnızlıktı. Yalnızlar olamazdım. Yalnız tekildi.
Özgüvenli ve havalı bizimkiler öbek öbek çevrede. Karşıda sizinkiler oluyor bizimkiler. Bizimkiler sizinkilere öfkeli. Bizimkiler, bizimki, demeyince güç vermezdi kimse kimseye.
Kızıştıran:
"Bizimkiler, sizinkileri yenecek?"
Şaşkın:
"Bizimkiler hangisi?"
İç ses:
"Atta gittiler!"
Ben bir kediyim. Sütümü fare içti.
